Davao (20-21)

Davao, here I come. ♥

Alas3 ng hapon. Agosto 20. Bago pumunta ng airport, nagpa picture-picture muna. Ayan.. parang pupunta lang ako ng abroad noh? Kumpleto ang family sa paghatid sa akin. Char. Lols.

3:30pm, nasa airport na ako. 5:30 pa yung flight ko pero 3:30 palang, andun na ako. Hindi naman halatang excited ano? Lols. Eh kasi sabi, dalawang oras bago ang flight, dapat andun na sa boarding area. Eh good girl lang naman ako, just following instructions. :P

Boring sa loob. Buti na lang merong internet. Ayun, naghanap ng pwede kong kulitin sa Twitter at Facebook. Pagkatapos ng isang oras, nakaramdam ng gutom kaya pumunta sa isang food/snack booth dun at bumili ng makakain. Dollar ang presyo ha.. mahal nang slight. Pero sige, keri lang. Nagugutom eh. Hihi.

Ayun. 5:25 na. Boarding na.

Puno ang erplen. Occoupied ang lahat ng seats. Okay naman ang flight… Medyo namutla lang ako nang konti nung pumasok na yung plane sa Davao area. Lakas kasi ng ulan. Nagkaroon ng konting turbulence. Hay. Nakahinga nako ng maluwag nung mag-touchdown. Di ko namalayan, I was holding my breath pala. Tsk. Charged to experience na lang to.

Sa arrival area, sinalubong ako ng isang magandang binibini. Binigyan ng brochures tsaka ng libreng punch.. Hindi suntok, kundi fruit punch. Lols.

Pagkatapos magpa-picture, lumabas nako. Nakita ko naman agad sina Tita. Sinundo nila ako ih. :) Pagdating ng bahay, nagkakumustahan muna.. nagkakilanlan. First time ko kasing makapunta ng Davao kaya hindi ko pa nakilala yung mga pamangkin ko.

Agosto 21.

Alas8 ng umaga, meron kaming usapan ni Anciro (Tolits) Romana na mag-meet sa San Pedro cathedral. Syempre, Pinoy tayo. Uu, late na akong dumating. Lols. Kasama ko ang aking dalawang pamangkin…

(… mga bodyguard. Binilin kasi ni Tatay kay Tito na wag akong paglakwatsahin nang walang kasama. Hay. Ano ba yan.. Hirap maging bunso. Hirap maging unica-iha. Bantay-sarado. “Ang sarap maglayas.” Ilang beses ko na bang naiisip yan? Hindi ko naman gagawin pero ilang beses na ring pumapasok sa utak ko. Nakakainis lang. Ano ba tingin nila sa akin – isang bata?)

Anyway.. going back. Na-late kami ng isang oras siguro. Buti na lang, ambait-bait ni Tolits. Hindi siya nagalit. Wiiii!! Hehehe. Pagdating dun, kakasimula lang din ng Floral Parade kaya picture-picture muna ng mga floats.

Pero anong malas naman.. Na-EMPTY ang battery ng camera ko. Hindi ko maintindihan kung bakit, kasi na-charge ko naman to nang isang oras kagabi. Aw. Biglang nawala ang energy ko. Nemen! Minsan lang ako nagkakaroon ng chance na ma-explore ang Davao, dun pa na-empty ang battery? Kung kelan naman daming plano, dun naman nagloko.

Sad.

Waley. Napagdesisyunan na lang na gagawin ang lakwatsa bukas (Agosto 22). Mas okay din, kasi mas madami naman ang makakasama. So yun na.. bukas (Agosto 22) na lang kami lalakwatsa nang tuluyan.

In the meantime, sayang naman ang oras kung uuwi na lang din kami sa kadahilanang walang camera. Lols. Though medyo sad ako, sige okay lang din. Ganda naman ng camera phone ni Tolits. Kaya ayun, gala na lang kami sa “downtown”. Habang naglalakad, dami pang mga floats ang nakita namin. Iba’t ibang konsepto, iba’t ibang istilo. Ang gaganda.

Pero yung nakakuha ng napakadaming palakpak dun, eh yung float na sakay si Coco Martin. Ang gwapoooo!! Haha!

Hindi ako fan.. pero inaamin ko, napatili rin ako sa kilig. Nagkasalubong pa naman ang mga mata namin. Hihi. Charot! Nahawa ako sa kakiligan ng dalawang pamangkin ko.. mga tinedyers kasi. Kaya ayun, nadala rin..

Ang layo pa ng nilakad namin. May isang kilometro rin yata. Kakapagod. Pagdating sa isang kanto, sumakay na kami ng dyip papuntang Abreeza, isang bagong bukas na mall dito sa Davao. Lunchtime na rin kaya diretso na kami ng Ranchero, as suggested by Tolits. Medyo pricey ang food dun, pero masarap. Sulit ang bayad. :)

Nagkita kami ni Unnie after ng lunch. Kasama nya ang mommy nya na isa rin palang Ilongga. Binigyan pa kami ng ramen. Oh ha! Ang cute ni Unnie! Aw.. Kakainis lang tlga, wala akong camera kaya wala akong picture nya. Well, meron kaming ilang shots together, gamit ang camera ni Unnie. Hihingi na lang ako sa kanya ng kopya. Hehe.

Pagkatapos, pumunta na kami ng Magsaysay Park. Bago kami pumasok dun, eto na at nag-dare si Tolits na kumain ako ng Durian. Eeeek! Okay, sige. Hindi ako kumakain ng durian eh. Na-try ko nang kumain ng durian kendi, at hindi ko nakaya ang amoy at ng lasa. Eh yung prutas na durian? Hindi pa tlaga.

Ayan na. Dare. Sige.. I accept. Tikim lang naman ih. Lols.

Bumili si Tolits ng isang maliit ng durian. Binuksan, hiniwa at inilapag sa gitna ng lamesa. Kumuha ako ng isang piraso.. tinikman. Ookkkaaaayyy.. Ayoko. Hahaha! Hindi ko type. Lols. Wala silang choice. Inubos nila ang natitirang durian. Sunod, pinatikim naman sa akin yung Marang. Dare ulit. Tinikman ko.. pero wala rin. Hindi ko rin type. Hehe.

Ako na ang pihikan.

Pagkatapos ng ilang minutong chikahan over durian and marang, pumasok na kami ng Magsaysay Park. Pagkatapos ng paglilibot ay nagdesisyun na rin kaming umuwi.

Kakapagod ang araw na to. Pero ayos lang dahil enjoy naman. Bukas ulit. Full-charged na yung camera battery ko, so full-charged na rin ang energy. Lols. Mas madami na bukas ang makakarating at makakajoin kaya mas EXCITING! Wiiii!!

Can’t wait. ♥